“เป็นบุตรชายของข้า ทุกอย่างล้วนมีพร้อม เว้นเพียงความสงบสุข...

เป็นบุตรสาวของข้า นอกเหนือจากความสงบสุขแล้ว ก็ไร้ซึ่งทุกสิ่ง”

“เช่นนั้นข้าจะเป็นบุตรชายของท่าน”

ไห่ซื่อ เด็กน้อยจากครอบครัวนักล่าไข่มุกที่ต้องส่งไข่มุก

เป็นเครื่องราชบรรณาการได้พบกับชาวเงือก

ฝ่ายนั้นมอบไข่มุกเงือกราตรีให้และทิ้งอักษรว่า ‘หลางหวน’ ไว้บนฝ่ามือของนาง

โชคชะตาที่ผันแปรลิขิตให้นางได้พบกับฟางจู

บุรุษรูปงามซึ่งเป็นหัวหน้าขันทีผู้ภักดีต่อฮ่องเต้สวี้

เขารับนางเป็นบุตรบุญธรรม สั่งสอนสรรพวิทยาการต่อสู้ให้

จนนางกลายเป็นแม่ทัพผู้ห้าวหาญ

เด็กหญิงเติบโตเป็นเด็กสาวในคราบบุรุษ ความรัก ความผูกพัน...ร้อยรัดหัวใจนาง

ทว่าความปรารถนาในเบื้องลึกของหัวใจแม้นใช้เวลาชั่วชีวิตยังมิอาจเป็นจริง

สิ่งที่ทำได้คือ ไม่ถามถึงอดีต ไม่สนอนาคต ทำทุกสิ่งที่เขาต้องการ

แม้ถูกเหยียบย่ำความรู้สึก ต้องชอกช้ำเพราะแผนการของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

แม้ว่าเขาไม่เคยเห็นค่าของนาง

นอกจากเป็นหมากให้เขาวางลงบนกระดานเพื่อฮ่องเต้ก็ตาม

เขาไม่เคยต้องการให้นางรู้...ว่าเขารักใคร่ทะนุถนอมนางเพียงใด

เขายินดีทอดร่างเป็นเส้นทางเพื่อส่งนางไปยังสถานที่อันสงบสุขและปลอดภัย

เกลียดข้าก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเจ้ายังมีชีวิตอยู่

แม้นต้องอยู่ไม่สู้ตายก็ตาม...ขอเพียงเจ้ามีชีวิตอยู่ก็พอ