ตรียัมปวาย เขียนตำราพระนางพญา ราวปี พ.ศ.2497 จัดพิมพ์อกนูนใหญ่ ไว้ในกลุ่มพิมพ์ทรงพิเศษ พระนางพญาพิมพ์อกนูนเล็ก นี้ ที่พิเศษก็คือกดพิมพ์ติดชัด โดยเฉพาะส่วนพระพักตร์ ที่เห็นชัดก็คือ จมูก ปาก ชัดเจน เม็ดตาปุ่มโปน เหนือเม็ดตายังเห็นเค้าลางของเส้นพระศก เป็นริ้วทางยาวขึ้นไปข้างบน เรื่องจมูก ปาก ตา พิมพ์อกนูนเล็ก คงพอเห็นเค้ากันบ้าง ในองค์ครูที่ตีพิมพ์ในหนังสือพระมาตรฐาน องค์แรก เม็ดตาปุ่มโปนเหมือนจะทะลักออกจากเบ้า ของอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ แต่องค์นั้น ส่วนอื่นๆล่างลงมา ติดพิมพ์ไม่ชัดจึงยังดูไม่สะใจ ต่อมาหนังสือภาพพระเครื่องมาตรฐานวงการ ก็เริ่มมีองค์มีหน้ามีตา ทยอยกันออกมา แต่ก็ยังไม่ชัดเจนสักเท่าไหร่